ตอนที่ 134

8 พฤษภาคม 2010 -- 12:41

ทุกๆปีหลังจากที่งานวันนั้นผ่านมาถึงมันอาจจะเป็นวันที่สำคัญมากสำหรับคนในครอบครัวของลุงและมันก็เป็นวันที่ทุกคนในครอบครัวของลุงจะได้มาพร้อมหน้าพร้อมตากัน

และถ้าเลือกได้ทุกคนในครอบครัวลุงก็อาจที่จะให้มีงาน ๆ ตราบนานเท่านาน แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้ใครบางคนในครอบครัวลุงอาจจะไม่คิดเช่นนั้น

ในงานวันนั้นมันเป็นการพบกันระหว่างจ่าและลุงในรอบหลาย ๆ วันเพราะเป็นที่ทราบ ๆ กันดีว่าหลัง ๆ จ่า ๆ ไม่ไปเยี่ยมลุงนาน ๆ จะเห็นจ่ามาซักครั้ง แต่ก็ยังดีกว่าซูซี่ที่เรียก ว่าเธอไม่เคยมาเยี่ยมลุงเลย

เธอจะแสดงอาการรักลุงมากก็ช่วงวันนี้และวันคล้ายเกิดของลุงเพราะซูซี่มีความปรารถนาที่อาจจะเป็นเหมือนเก่าเธอยังหวังที่จะได้ตำแหน่งของเธอกลับคืนมาเพราะหลังจากที่เธอแอบแหกกฎประเพณีหนีตาม สามีแอบไปตั้งท้องมีลูกภาพอันขมขื่นที่เธอทำให้ลุงเสียใจลุงยังจำฝังใจ

เธอรอปีแล้วปีเล่า แต่มันก็ไม่ทำให้ลุงใจอ่อน

และในวันนี้เช่นกันที่จ่าก็ต้องเฝ้าโดยที่จริงลุงสัญญากับจ่าเอาไว้ว่าลุงจะมอบคฑาทองคำให้กับจ่าเมื่อลุงครบแซยิด แต่เอาเข้าจริงลุงก็ไม่ยอมยกมอบให้จ่าซักที

พอมาปีนี้จ่าคิดว่าต่อจากนี้ไปงานนี้ทีไรจ่าไม่อยากเป็นเพียงแขกรับเชิญจ่าอยากมีงานนี้เป็นของตัวบ้างเอง

ครบรอบวันนี้ทีไรจ่าก็คิดมาตลอดยิ่งเวลาผ่านไปจ่ายิ่งต้องคิดเพราะจ่าคงเห็นแล้วว่ามันควรที่จะได้เวลาของเสียทีจ่า

เพราะจ่าเองก็ไม่รู้ว่าโรงงานจะอยู่ได้นานซักเท่าไรและโรคร้ายที่จ่าเป็นได้หลายปีถึงแม้ว่าจ่าจะลองมาหมดทุกวิธีไม่ว่าจะเป็นการกินยาการเปลี่ยนถ่ายเลือดที่เยอรมันการเป็นอาสาสมัครทดลองใช้วัคซีน

แต่มันก็ดูเหมือนว่าเชื้อโรคกลับไม่ยอมลดลงมิหนำซ้ำมันกลับเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ประกอบกับทายาทที่จ่าคาดหวังว่าจะมอบให้ขนมปังรับช่วงต่อ แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับจ่าจ่าอุตส่าห์ให้หมอจงเจตน์ แยกเชื้อที่ปราศจากโรคเลือกเพศชายยอมอัพเกรดรัศมีจันทร์จากสาวบ้านนาให้มาเดินพรมแดง

แต่ก็เป็นอย่างที่เห็นขนมปังกลายเป็นเด็กพิเศษ

หลังจากที่เสร็จวันนั้นงานจ่าก็มีปากเสียงกับลุงถึงเรื่องเดิม ๆ ที่จ่าอยากได้ แต่ก็เป็นไปตามคาดลุงไม่โอเคด้วยลุงบอกว่าจ่ายังไม่พร้อมที่จะรับมอบคฑาทองคำ แต่ลุงก็ไม่ เคยปริปากและเปิดใจให้จ่าฟังถึงเหตุพลที่ว่าทำไมลุงไม่ยอมมอบคฑาทองคำให้จ่าเสียที

เหตุที่ลุงไม่อยากให้จ่าได้รับช่วงต่อจากลุงนั้นลุงไม่เคยพูดกับจ่าตรงๆว่าเพราะอะไรเพราะลุงทราบว่าจ่าไม่รับเหตุผลของแน่ลุงเป็น

แต่ก็พออนุมานได้ว่าการที่ลุงได้มายืนตรงจุด ๆ นี้มันก็เป็นสิ่งที่ลุงไม่เคยคาดคิดมาก่อนเหมือนกันเพราะเดิมที่ลุงไม่เคยคิดว่าโป๊ยจะต้องมีชะตากรรมเป็นอย่างนี้

การที่ลุงเข้ามาอยู่ตรงจุด ๆ นี้มันก็ต้องแลกมาด้วยการสูญเสียคนที่ลุงรักไม่เคยมีใครเคยได้ยินอะไรจากปากลุงเกี่ยวกับเหตุการณ์ลึกลับของเมื่อเช้าวันนั้น แต่ทุกครั้งที่ลุงป่วยหนักจน เข้าโรงพยาบาลภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าวันนั้นมันก็คอยกับมาหาลุงทุกครั้งไป

พูดถึงเหตุการณ์เช้าวันนั้นก็ต้องกล่าวถึงคน ๆ หนึ่งที่ชื่อว่าประสิทธิ์คน ๆ นี้ลุงเป็นหนี้บุญคุณเขาเป็นอย่างมากเพราะตอนที่โป็ยยังอยู่ลุงกับโป็ยมักจะแอบหนีออกจากบ้านหลังใหญ่โดยขี่จักรยานไปเล่นที่บ้านใหญ่แถว ๆ ถนนวิทยุกับ, ลูกชายของประสิทธิ์เป็นประจำ

ทั้งลุงและโป็ยนับถือลูกชายของประสิทธิ์ที่ชื่อปิติเป็นอย่างมากและปิติกับภรรยาก็เป็นคู่เดียวที่ได้น้ำจากโป็ย

(เป็นที่น่าสังเกตุว่า แต่ถ้าคู่ไหนได้น้ำจากลุงเป็นอันต้องหย่าแทบทุกคู่เลยหลัง ๆ ลุงจึงไม่ค่อยให้น้ำ)

ปิติเคยขายโพล์กอยู่แถว ๆ นพวงศ์ไม่ไกลจากวัดเทพศิรินทร์ตอนนั้นลุงก็ยังได้หุ้นโพล์กกับเขาด้วยอยู่เลยลุงจะเรียกปิติว่าท่นพี่ทุกคำลุงนับถือเขาเป็นอย่างมาก

ตอนที่ลุงได้ทำสิ่งนั้นลงไปลุงบอกว่าลุงไม่อยากเป็นต่อแล้วลุงพูดเองว่าถ้าปิติไม่มีข้อต้องห้ามลุงจะยกตำแหน่งประธานโรงานให้ไปแล้ว

ลุงเป็นหนี้ชีวิตของครอบครัวของประสิทธิ์เป็นอย่างมาก

เพราะว่าประสิทธิ์ได้ช่วยเหลือลุงให้พ้นคดีความต่างที่ลุงได้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยไม่ว่าจะบุคคลภายในหรือภายนอกโรงงานตอนนั้นลุงเครียดเป็นอย่างมากเพราะหลังจากที่ลุงได้ตำแหน่งอีกไม่กี่เดือนลุงก็ต้องออกนอกประเทศเพื่อ หลบหนีปัญหาตามคำแนะนำของประสิทธิ์

ลุงเล่าว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ขมขืนอย่างแสนสาหัสที่ต้องออกจากโรงงานในฐานะผู้ต้องสงสัยเหตุการณ์ดังกล่าวเหล่านั้นลุงไม่เคยมีความสุขเลยตลอดเวลาที่ต้องอยู่ต่างแดน

และการที่โรงงานอีกแห่งแถว ๆ อังกฤษไม่ยอมให้ลุงไปเยี่ยมเพราะเขาหาว่าลุงเป็นคนกระทำกับโป็ยเหตุการณ์นี้มันก็ทำให้ลุงเกือบที่จะถอดใจสละตำแหน่ง

เหตุการณ์ต่างๆเหล่านั้นลุงจำได้ไม่ลืมหลังจากที่เวลาผ่านไปเนิ่นนานลุงก็ยังจำมันได้ดีลุงคงไม่อยากให้ใครที่จะมาสานต่อลุงต้องเข้ามาด้วยความรู้สึกที่ขมขื่นสูญเสียเหมือนลุง

ด้วยสังขารของลุงตอนนี้ลุงก็ต้องหันกับมาคิดแล้วว่าต้องมีใครซักคนที่เข้ามาสานต่อตำแหน่งที่ลุงต้องแลกมาซึ่งเสียความสูญ

แต่ลุงจะวางแผนอย่างไรกับอนาคตของโรงงาน

ถ้าไม่ผลิกโพเดิมเห็นทีก็คงจะเป็นจ่า แต่หลัง ๆ ลุงเริ่มป่วยทางสมองความคิดหลายเรื่องของลุงเริ่มเปลี่ยนไปแว่ว ๆ มาแล้วว่าลุงอาจจะจัดโผเสียใหม่

เห็นทีจ่าอาจจะไม่เต็งหามอีกต่อไป